Erfgoedverhaal

Erfgoedverhaal is een term in de Nederlandse erfgoedsector die verwijst naar de narratieve interpretatie van erfgoedobjecten, -locaties en -praktijken. Het omvat de manier waarop een museum, archief of erfgoedinstelling de betekenis van erfgoed vertolkt aan een publiek, door context, geschiedenis en relatie met heden aan te sluiten.

Bij het erfgoedverhaal ligt de nadruk op verhalende structuur: wat is er gebeurd, wie waren erbij betrokken, waarom is dit erfgoed belangrijk, en hoe verandert dat begrip in de tijd. Het combineert feitelijke informatie met interpretatieve lagen en houdt rekening met zowel materieel (objecten, locaties) als immaterieel erfgoed (tradities, muziek, verhalen). Bronnen kunnen archieven, objectanalyse, onderzoek, en mondelinge geschiedenis zijn.

In de praktijk wordt een erfgoedverhaal ontwikkeld door onderzoek, interpretatieve keuzes en samenwerking met betrokken communities. Doel is een toegankelijk, inclusief verhaal dat de complexiteit en pluraliteit van het erfgoed erkent. Verhalen kunnen worden verteld via tentoonstellingen, publieksprogramma's, publicaties en digitale media, en kunnen verschillende perspectieven samenbrengen om emergente betekenissen te stimuleren.

Kritische aandachtspunten zijn onder andere de authenticiteit van vertelling, de risico's van simplificatie of oneerlijke representatie, en de noodzaak tot participatie van vaak gemarginaliseerde stemmen. Een goed erfgoedverhaal faciliteert begrip, verbinding en reflectie, terwijl het tegelijkertijd ruimte laat voor discussie en herinterpretatie naarmate erfgoed in de toekomst verandert.