Dopingsprofielen

Dopingsprofielen zijn een benadering binnen de anti-dopingcontrole die gericht is op het detecteren van doping door veranderingen in iemands biologische kenmerken over tijd te analyseren. In plaats van alleen te zoeken naar sporen van een verboden middel in eenmalige monsters, vergelijken dopingsprofielen de huidige meetwaarden met de individuele baseline van de atleet en met verwachte variatie in de populatie. Deze methode is grotendeels bekend geworden door het Athlete Biological Passport (ABP), een systeem dat zich toelegt op longitudinale profiling van biologische signalen.

Het ABP omvat meestal meerdere onderdelen, waaronder hematologische en metabolische markers. In de hematologische module worden variabelen zoals rode bloedcellen en gerelateerde paramaters gevolgd over tijd, zodat afwijkingen die mogelijk duiden op bloeddoping kunnen worden gedetecteerd. De steroidale module analyseert urinekenmerken die samenhangen met exogene toediening van hormonen. De interpretatie gebeurt met statistische modellen, vaak gebaseerd op Bayesian approaches, die bepalen of een patroon characteristic of doping vertoont ten opzichte van iemands eigen baseline.

Procedureel werkt een dopingsprofiel als volgt: bij meerdere gelegenheden worden monsters verzameld, data geanalyseerd door geaccrediteerde laboratoria en beoordeeld door anti-dopingautoriteiten. Bij significante afwijkingen kan een vervolgonderzoek volgen en mogelijk leiden tot sancties als er voldoende bewijs is.

Voordelen van dopingsprofielen zijn onder meer een detectie van subtiele of langdurige dopingpraktijken en een verschuiving van de focus van directe sporen naar persoonlijke biologische veranderingen. Nadelen betreffen variabiliteit door gezondheidsfactoren, trainingsomstandigheden en privacyzorgen, evenals de noodzaak voor robuuste statistische interpretatie en juridisch waterdichte procedures.