Displaygedrag

Displaygedrag is een term die in het Nederlands wordt gebruikt om het waargenomen gedrag te omschrijven dat bedoeld is om informatie, emoties of intenties over te brengen. Het verwijst naar zichtbare handelingen, houdingen en signalen van een individu of organisme die anderen beïnvloeden. Het begrip wordt in verschillende disciplines gebruikt en kan per context verschillend worden geïnterpreteerd.

In de ethologie en biologie verwijst displaygedrag naar signalen die organismen inzetten bij communicatie, zoals balts-, dreig- of territoriale displays. Deze signalen kunnen visueel zijn (vertoon van lichaamsdelen, bewegingen), akoestisch (roepen of klanken) of chemisch (geursporen). Ze zijn vaak onderwerp van evolutie- en signaling-theorie en zijn meestal soort- of contextspecifiek.

In de psychologie en sociale wetenschappen beschrijft displaygedrag hoe mensen outward signals geven van innerlijke toestanden, zoals emoties, intenties of attitudes. Het kan spontaan voorkomen, maar ook doelbewust worden ingezet in interpersoonlijke interacties, bijvoorbeeld om sympathie te tonen, autoriteit uit te drukken of sociale normen te volgen. Het onderwerp raakt aan non-verbale communicatie en sociale bias.

In technologische en ontwerpcontexten kan displaygedrag ook verwijzen naar de wijze waarop een display of interface informatie presenteert en reageert op gebruikerinteracties. De term wordt daar gebruikt om de relatie tussen visuele presentatie en gebruikersgedrag te beschrijven, bijvoorbeeld hoe design het begrip van content beïnvloedt.

Zie ook: non-verbale communicatie, signaling theory, courtship display, user interface design.