DigitalelevationModellen

Digitale Elevatie Modellen zijn digitale representaties van de hoogte van het aardoppervlak. Meestal gaat het om rastergegevens waarbij elke cel een hoogtewaarde bevat. Ze vormen de basis voor topografische analyses, hydrologie en ruimtelijke planning, en worden ingezet in infrastructuurontwerp, bodemsuitputting en klimaatonderzoek.

Er bestaan verschillende soorten modellen: een Digital Elevation Model (DEM) verwijst naar de hoogte boven een referentieoppervlak; een Digital Terrain Model (DTM) geeft het bare-earth oppervlak; een Digital Surface Model (DSM) omvat ook vegetatie en bouwwerken. Het onderscheid is belangrijk bij toepassingen waar zichtlijnen, waterlopen of oppervlaktestructuren een rol spelen.

Bronnen en productiemethodes zijn onder meer LiDAR, stereofotogrammetrie, radarinterferometrie (InSAR) en satellietbeelden. Na acquisitie worden puntenwolken of beelden geconverteerd naar een raster waarin per pixel een hoogtewaarde staat. Verwerking omvat filtering, interpolatie en hydrologische conditioning om onregelmatigheden en holtes te minimaliseren.

Bestandstypen en referentiesystemen: data worden opgeslagen in formaten zoals GeoTIFF, IMG of ASCII-grid; hoogtes zijn gekoppeld aan een horizontaal coördinatensysteem en een verticale datums zoals NAP, NAVD88 of EGM96. Resolutie varieert van submeter tot tientallen meters, afhankelijk van bron en toepassing.

Toepassingen omvatten onder meer hydrologie en overstromingsmodellering, kust- en stedelijke planning, wegen- en infrastructuurontwerp, waterbeheer en ruimtelijke analyses in milieu- en klima studies. Nauwkeurigheid en verwerking variëren met bron, dataresolutie en terrein-omstandigheden; veelvoorkomende uitdagingen zijn vegetatiebedekking, wateroppervlakken en datavoorzieningen met gaten die gap-filling vereisen.