Dampdiffusie

Dampdiffusie is het transport van waterdamp door poreuze materialen als gevolg van een verschil in dampdruk of relatieve vochtigheid. Het is een vorm van diffusie die voornamelijk gaat over de beweging van waterdamp als gas door de open poriën van materialen, zoals wand- en dakconstructies. De drijvende kracht is meestal het verschil in waterdampdruk aan weerszijden van het materiaal of tussen verschillende zones.

In bouwkundige context wordt dampdiffusie vaak beschreven met de wetten van Fick, waarbij de flux van waterdamp mobiliteit wordt genoemd en afhangt van de vochtigheidsgradiënt. De mate van diffusie hangt af van de poreuze structuur van het materiaal (porositeit, verbinding tussen poriën), van temperatuur en van de sorptie-eigenschappen van het materiaal. Een belangrijke factor is de effectieve diffusiecoëfficiënt Deff en de diffusierestantie factor μ; in bouwmaterialen verlaagt een hogere μ de effectieve diffusie. Materialen met weinig open structuur leveren dus minder dampdiffusie, terwijl meer poreuze materialen doorgaans sneller dampdiffusie toelaten.

Dampdiffusie is van belang bij het ontwerp en de evaluatie van bouwdelen zoals gevels, dampdichte lagen en lucht-vochtbalans. Correct rekening houden met dampdiffusie helpt condensatie en schimmelvorming te voorkomen en draagt bij aan de duurzaamheid en hygrothermische prestaties van constructies. Modellering en metingen gebruiken vaak diffusieproeven en numerieke simulaties om Deff en μ te bepalen en vochttransport over tijd te voorspellen.