Daglichttoestand

Daglichttoestand is de toestand waarin een ruimte wordt verlicht door natuurlijk daglicht dat via openingen zoals ramen of dakramen naar binnenvalt. Het begrip wordt in de ontwerppraktijk gebruikt om te beoordelen hoe ruimten daglicht ontvangen en verdelen, en hoe dit zich verhoudt tot comfort, gezondheid en energiegebruik. De daglichttoestand hangt af van zowel binnende kenmerken als externe omstandigheden: de grootte en positie van de daglichtopening, het type glas, de oriëntatie van het gebouw, de vorm van de ruimte, de reflectie van wanden en vloeren, en de aanwezigheid van zonwering of meubilair dat daglicht kan sturen.

Een goede daglichttoestand draagt bij aan visueel comfort en gezondheid doordat kunstlicht minder nodig is en de ruimtelijke kwaliteit wordt verhoogd. Een ongunstige daglichttoestand kan leiden tot hinderlijk daglicht, glare en een ongelijke lichtverdeling, wat het leescomfort en welzijn schaadt. Factoren die de daglichttoestand bepalen, zijn onder meer raamoppervlak en -richting, gebouworiëntatie, isolatie en glastype, zonwering, interieurreflecties en de indeling van de ruimte.

Beoordeling van de daglichttoestand gebeurt met indicatoren en modellen. De daglichtfactor (DF) is een veelgebruikte maatstaf: de verhouding tussen de verlichte binnenruimte en de buitenruimte onder vergelijkbare omstandigheden. Andere benaderingen kijken naar daglichtautonomie (DA) en daglichtglare-index (DGI). Daglichtstudies worden vaak uitgevoerd met computermodeling en simulatiesoftware zoals Radiance of Daysim.

Toepassing vindt plaats in ontwerp en toezicht. In de Nederlandse praktijk worden daglichtstudies gebruikt om aan eisen uit de bouwregelgeving te voldoen, en om ruimten zo te ontwerpen dat ze voldoende natuurlijk licht ontvangen met een aangename verdeling.