Daglichtintegratie

Daglichtintegratie is het ontwerp en de uitvoering van maatregelen om daglicht zo effectief mogelijk toe te laten treden in een gebouw. Het doel is visueel comfort, een gezond binnenmilieu en een vermindering van kunstmatig lichtverbruik, met bijkomende energiebesparing en verbetering van de gebouwprestaties.

Belangrijke concepten zijn onder meer de daglichtfactor, daglichtautonomie en de afhandeling van verblinding en warmtewinst. De daglichtfactor geeft een verhouding aan tussen buiten- en binnenniveau onder standaardomstandigheden; daglichtautonomie meet in hoeverre verlichting minimaal of geen kunstlicht nodig is gedurende een bepaald deel van de dag of jaar.

Technieken omvatten gevelontwerp met ruime en strategische raamindeling, geschikte beglazing, dynamische zonwering, dakramen en atria, en buisvormige daglichtsystemen zoals daglichtbuizen of lichtkanalen. Interieurafwerkingen met hoge reflectiviteit en diffuse lichtdiffusie verbeteren de verspreiding van binnenkomend daglicht. Deze elementen kunnen worden aangevuld met interieurindelingen die daglicht licht door het gebouw helpen verspreiden en met schaduw- en diffusievoorzieningen om verblinding te beheersen.

Ontwerpkeuzes houden rekening met klimaat en oriëntatie, potentieel voor oververhitting, verblinding en onderhoudskosten. Moderne evaluaties gebruiken simulaties en normen zoals EN 17037 Daglicht in gebouwen, evenals energielabels zoals LEED of BREEAM. Technieken worden vaak gecombineerd met kunstlichtregeling en circadiane verlichting.

Het resultaat van daglichtintegratie is doorgaans een lagere elektriciteitsrekening, hoger comfort en productiviteit, en een duurzamer gebouwontwerp. De aanpak is een integraal onderdeel van duurzame en passiefhuisgerichte bouwpraktijk en wordt toegepast in kantoren, scholen en publieke gebouwen.