Caovoorwaarden

Caovoorwaarden verwijst naar de arbeidsvoorwaarden die in een collectieve arbeidsovereenkomst (cao) zijn vastgelegd. Een cao is een overeenkomst tussen vakbonden en werkgeversorganisaties die voor een bepaalde sector of voor een afzonderlijk bedrijf de arbeidsvoorwaarden regelt. De cao-voorwaarden vormen daarmee het minimumschaalniveau en het belangrijkste kader waarbinnen individuele arbeidscontracten opereren.

Een cao bevat doorgaans afspraken over loon en beloning, werktijden en rusttijden, vakantiedagen en verlof, onregelmatigheidstoeslagen, eindejaarsuitkeringen en pensioenafdrachten, ziekte en re-integratie, proeftijd, opzegtermijnen en eventuele reiskostenvergoedingen. Daarnaast kunnen cao-voorwaarden regels bevatten over functiewaardering, opleidingsmogelijkheden, scholing, evaluatieprocedures en werk- en veiligheidseisen. Afhankelijk van de cao kunnen er ook specifieke regelingen zijn voor flexwerkers, deeltijdwerkers en vaste- of tijdelijke contracten.

Wie gebonden is aan de cao-voorwaarden hangt af van de ondertekenende partijen en de toepasselijkheid van de cao. In beginsel zijn werkgevers die partij zijn bij de cao en werknemers die onder de cao vallen gebonden aan de afgesproken voorwaarden. Soms geldt de cao ook voor werkgevers en werknemers in een hele sector via een generieke toepassingsverklaring, zelfs als een partij de cao niet heeft ondertekend.

Cao-voorwaarden hebben meestal een looptijd die vastgelegd is in de cao zelf, met afspraken over loon- en arbeidsvoorwaarden die periodiek worden herzien. Bij verschuivingen in de arbeidsmarkt kunnen cao-voorwaarden worden aangepast door onderhandelingen tussen de betrokken partijen.