Brandmelders

Brandmelders zijn apparaten die vuurgerelateerde signalen zoals rook, hitte of vlammen kunnen detecteren en bewoners of een meldsysteem waarschuwen. Ze kunnen als zelfstandig toestel werken of deel uitmaken van een groter brandmeld- en alarmeringssysteem in gebouwen.

De belangrijkste types zijn rookmelders en warmtedetectors. Rookmelders zijn meestal optisch (foto-elektrisch) of ionisatie-gebaseerd; veel modellen combineren beide sensoren in één toestel. Warmtedetectors reageren op een vast ingestelde temperatuur of een snelle temperatuurstijging en zijn minder gevoelig voor kortdurende rook- of kookdampen. Daarnaast zijn koolmonoxidemelders vaak toegepast als onafhankelijk apparaat; ze detecteren CO en zijn geen vervanging voor rook- of warmtedetectors.

Werking: rook detectors detecteren deeltjes in de lucht; foto-elektrische detectors gebruiken lichtverspreiding, ionisatie-detectors meten de verstoring van een ionenstroom; warmtedetectors geven een alarm bij de drempeltemperatuur of snelle stijging; bij detectie geven ze mogelijk een luid alarmsignaal en kunnen ze een melding sturen naar een centraal alarmeringssysteem.

Installatie: plaats detectors op plafonds of hoog aan wanden, bij voorkeur één op elke verdiepingsvloer en in of nabij slaapgedeelten; vermijd plaatsen in keukens en badkamers waar stoom alarmeringsrisico vergroot; bij grotere gebouwen kan interconnectie of monitoring vereist zijn; systemen kunnen netgevoed (met batterijback-up) of volledig batterijgevoed zijn; draadloze interconnectie is beschikbaar.

Onderhoud: test maandelijks, vervang batterijen zo nodig (minimaal jaarlijks bij batterijmodellen), vervang het toestel doorgaans na 8–10 jaar; reinig het stofvrij en voorkom ophoping van vet en vuil.

Normen en regels: in veel regio’s gelden normen zoals EN 14604 voor huishoudelijke rookmelders en EN 54 voor gebouwelijke alarminstallaties; volg fabrikantsinstructies en lokale voorschriften.