Brandblusschuim

Brandblusschuim is een blusmiddel dat wordt toegepast bij branden van brandbare vloeistoffen en, in sommige formuleringen, op vaste stoffen. Het wordt gebruikt door brandweer, industriële installaties, luchthavens en scheepvaart, meestal in combinatie met water. Het doel is een schuimdek te vormen op het oppervlak van de vloeistof, zodat brandstof en lucht gescheiden blijven, verdamping wordt beperkt en de koeling toeneemt.

Het schuim ontstaat doordat additieven zich met water vermengen tot een stabiele, luchtige film die op de vloeistof drijft. De film verlaagt de oppervlaktespanning en vormt een barrière tegen zuurstof. Door de combinatie van water en lucht wordt de temperatuur verlaagd en de vluchtige dampen onderdrukt, wat de brandbestrijding vergemakkelijkt.

Veelvoorkomende formuleringen zijn AFFF (Aqueous Film Forming Foam), AR-AFFF (Alcohol-Resistant), en fluorinehoudende of fluorvrije schuimen. Fluorinehoudende schuimen bevatten PFAS-achtige verbindingen die milieueffecten kunnen hebben; fluorvrije alternatieven worden steeds vaker toegepast.

Brandblusschuim wordt vooral gebruikt bij Brandklasse B-branden (olie en andere vluchtige vloeistoffen) en in sommige gevallen bij Brandklasse A. Het vereist een proportioneringssysteem om correct te worden toegepast en kan in combinatie met water onder druk worden aangebracht via verschillende bluspistolen of sprinklersystemen.

PFAS-gebaseerde schuimen kunnen langdurig in bodem en water achterblijven en vereisen zorgvuldige hantering en verwijdering. In Europa regelt EN 1568 de prestaties van brandblusschuimen en de implementatie in systemen; daarmee wordt ook toezicht gekoppeld aan milieu-overwegingen. In reactie op milieuzorgen verschuiven veel installaties naar fluorvrije (PFAS-vrije) schuimen waar mogelijk.