Brailleboeken

Brailleboeken zijn boeken die in braille zijn gedrukt, zodat blinde en slechtziende lezers ze kunnen lezen door aanraking. Braille gebruikt cellen met zes puntsymbolen; de combinatie van punten vormt letters, cijfers en leestekens. Er bestaan verschillende braillecodes, waaronder Grade 1 (onverkort) en Grade 2 (contract braille).

Louis Braille ontwikkelde dit systeem in 1824 in Frankrijk en paste het toe in onderwijs voor blinden. Het concept verspreidde zich sindsdien wereldwijd; brailleboeken werden geleidelijk standaard in scholen en bibliotheken. Met de opkomst van digitale media is de beschikbaarheid en distributie van brailleteksten toegenomen.

Traditioneel worden brailleboeken gedrukt op dik papier met een braille-embosser; tegenwoordig bestaan er digitale alternatieven zoals refreshable braille displays en braille-e-boeken. Veel brailleboeken worden geleverd als BRF-bestanden (Braille Ready File) en in braille-gedrukte of digitale formaten, vaak gecombineerd met audio. Transcriptie volgt internationale richtlijnen voor braillecodes om consistentie te waarborgen.

Brailleboeken zijn doorgaans beschikbaar via nationale bibliotheken voor blinden en slechtzienden en via gespecialiseerde uitgevers. In veel landen leveren platforms en netwerken braille-inhoud aan scholen en particulieren. De collectie omvat literatuur, leerlingenboeken, kinderboeken en tijdschriften en ondersteunt alfabetisering, onafhankelijk lezen en toegang tot het geschreven woord.