Begroeten

Begroeten is het handelen om iemands aanwezigheid of komst te erkennen, meestal door gesproken woorden, gebaren of beide. In het Nederlands verwijst begroeten naar de handeling om iemand op gepaste wijze welkom te heten bij een ontmoeting, met aandacht voor relatie en context.

Het infinitief begroeten is afgeleid van groeten, met het prefix be- dat in het Nederlands veelvuldig voorkomt bij transitive werkwoorden. Het zelfstandig naamwoord is begroeting. De uiting kan verbaal zijn, zoals woorden, maar ook nonverbaal, zoals een handdruk of een knik.

Veel voorkomende begroetingen hangen af van tijd en formaliteit: hallo, hoi, goedemorgen, goedemiddag en goedenavond, of simpelweg dag. In formele situaties wordt vaak goedendag of een formele aanhef gebruikt. In geschreven taal zijn regels afhankelijk van de situatie: e-mails en brieven beginnen vaak met een aanhef als “Beste” of “Geachte”, terwijl informele berichten vaak openen met “Hallo allemaal” of “Hoi”.

Non-verbale aspecten spelen een belangrijke rol: in zakelijke contacten is een handdruk de gangbare formele begroeting, terwijl in sociale kringen een glimlach, knik of omhelzing mogelijk is. In Vlaanderen komen vaak ook kusjes op een wang voor, afhankelijk van de relatie. Het publiekelijk of privé-gevoel van de ontmoeting bepaalt welke vorm het meest gepast is.

In online communicatie blijft begroeten relevant: een eenvoudige begroeting aan het begin van een bericht en een passende afsluiting zoals “Met vriendelijke groet” of “Groet” zijn gebruikelijk. Begroeten vormt een fundamenteel onderdeel van sociale afspraken en respect in interacties.