Bedrijfsfaillissement

Bedrijfsfaillissement is een juridische procedure in Nederland waarbij een onderneming die haar schulden niet meer kan betalen door de rechtbank failliet wordt verklaard. Het doel is om de belangen van schuldeisers te beschermen en de afwikkeling van de onderneming zo ordelijk mogelijk te laten verlopen. De Faillissementswet regelt deze procedure en de bevoegdheden van de rechtbank, de curator en de schuldeisers.

Een faillissementsprocedure kan worden gestart door de onderneming zelf of door een crediteur. De rechtbank wijst vervolgens een curator aan die belast is met het beheer van de failliete boedel, het inventariseren van activa en passiva en het vereffenen van de schulden. De curator onderzoekt de omstandigheden van het faillissement en stelt een boedelrekening op. Schuldeisers worden betaald uit de opbrengsten van de afwikkeling volgens een wettelijke rangorde; de curator kan besluiten tot verkoop van activa en, indien mogelijk, voortzetting van onderdelen van de onderneming onder toezicht van de curator.

Tijdens de faillissementsprocedure is het bestuur van de onderneming meestal beperkt in zijn taken; lopende contracten en bedrijfsactiviteiten kunnen beëindigd of overgedragen worden aan de curator. Werknemers hebben onder meer wettelijke rechten op loonvorderingen en op behoud van bepaalde arbeidsvoorwaarden gedurende de procedure.

Naast faillissement bestaan er instrumenten om te proberen te reorganiseren, zoals surseance van betaling (uitstel van betaling), waarbij de rechtbank een bewindvoerder kan aanstellen en een herstructureringsplan kan worden voorbereid. Een optie is de Wet homologatie onderhands akkoord (WHOA), die een door de rechtbank goedgekeurd akkoord met crediteuren mogelijk maakt en bindend kan zijn voor alle schuldeisers.