Basgitaar

Basgitaar is een elektrisch versterkt snaarinstrument dat vooral dient als fundering van de baslijnen in veel muziekgenres. De meeste basgitaren hebben vier snaren, doorgaans gestemd op E, A, D en G. Er bestaan ook vijf-snarige modellen en fretloze varianten. De klank wordt opgewekt door pickups en vervolgens versterkt, waardoor de baslijn duidelijk aanwezig is in een mix.

Constructie en elektronica: Basgitaren hebben een hals en een lichaam, meestal met een bolt-on verbinding. De halslengte bedraagt doorgaans circa 34 inch (ongeveer 86 cm). De klank wordt vooral bepaald door pickups, vaak een combinatie van split-coil (P-style) en single-coil (J-style) units, en door elektronica zoals passieve of actieve voorversterking. Toon- en volumeregelaars geven variatie in klank en reikwijdte.

Geschiedenis: De moderne basgitaar ontstond in de jaren vijftig. De Fender Precision Bass, gepresenteerd in 1951, was een van de eerste massaal verkrijgbare basgitaren. De Jazz Bass volgde in 1960. Deze instrumenten maakten de baslijn in rock, pop en jazz mogelijk als fundament onder andere melodieën. In de daaropvolgende decennia verschenen vijf- en fretloze modellen om een breder bereik te bieden.

Gebruik en technieken: Basgitaren worden vooral ingezet in de ritmesectie van bands. Spelers plukken met de vingers, soms met een plectrum, en kunnen slap-bass-technieken gebruiken voor een percussief effect. Veel spelers gebruiken versterkers met EQ, compressie en soms overdrive om variatie in klank te krijgen.

Varianten en toebehoren: Naast standaard vier-snarige modellen bestaan er vijf- en zesna­rige bassen, fretloze varianten en baritone-bassen. Signatuurmodellen en aangepaste neck- en body-ontwerpen spreken toe aan verschillende muziekstijlen.