zuiveringsprocedure

Zuiveringsprocedure is een systematische reeks stappen die bedoeld is om een stof te zuiveren door onzuiverheden en ongewenste componenten te verwijderen. Ze wordt toegepast in chemie, biochemie, farmaceutische ontwikkeling en milieu-technische processen zoals water- en afvalbehandeling. De keuze voor een zuiveringsprocedure hangt af van de eigenschappen van de stof, zoals polariteit, oplosbaarheid, volatiliteit en stabiliteit, evenals van de gewenste zuiverheid en het rendement.

Veelvoorkomende purificatiemethoden zijn onder meer fysische processen zoals filtratie, centrifugatie, kristallisatie, destillatie en chromatografie, en chemische benaderingen zoals extractie en omkristallisatie. De methode wordt gekozen op basis van de aard van de stof en de scheiding die nodig is. Een zuiveringsprocedure begint doorgaans met een karakterisering van de ruwe stof, gevolgd door selectie en implementatie van de methode en eindcontrole van de zuiverheid.

Zuiverheidsanalyse gebruikt analoge technieken zoals HPLC (high-performance liquid chromatography), GC (gaschromatografie), NMR, IR en massaspectrometrie, evenals fysische metingen zoals het smeltpunt. Resultaten worden vastgelegd in proefrapporten en dienen reproduceerbaar te zijn voor kwaliteitscontrole en regelgeving. Veiligheid, milieu en compliance moeten tijdens alle fasen worden gewaarborgd.

Toepassingsgebieden omvatten isolatie van organische verbindingen, productie van farmaceutische actieve stoffen, zuivering van natuurlijke producten en behandeling van verontreinigingen in afvalwater. Zuiveringsprocedures kunnen opgeschaald worden van laboratorium- naar pilot- of productieproces, wat procesoptimalisatie en risicobeoordeling vereist.