zaadvoeding

Zaadvoeding verwijst naar de voedingsreserve in zaden en naar behandelingen waarbij zaden externe voedingsstoffen krijgen om kieming en vroege groei te verbeteren.

Zaden bevatten opslagstoffen zoals lipiden, zetmeel en eiwitten in endosperm en cotyledonen. Deze reserves worden tijdens kieming gemobiliseerd door enzymen, totdat de plant zelf fotosynthese kan starten.

In de praktijk wordt zaadvoeding toegepast via zaadpriming, coatings en pelleting. Doel is hogere kiemsnelheid, betere opkomst en vaak meer veerkracht bij stress.

Veel gebruikte methoden zijn zaadpriming (weken in oplossing, daarna drogen), osmopriming (met osmotische oplossing) en biopriming (met nuttige micro-organismen). Zaden kunnen ook worden gecoat met voedingsstoffen.

Voedingsstoffen omvatten macro- en micronutriënten zoals fosfor, zink, mangaan, ijzer en kalium; soms worden vitaminen, aminozuren of groeistoffen toegevoegd.

Voordelen zijn betere kieming en vroege groei; nadelen kunnen toxiciteit bij overdosering, hogere kosten en afhankelijkheid van de behandeling.

Toepassing vereist afstemming op soort, zaadkwaliteit en omstandigheden. Een kiemingsproef kan de effectiviteit toetsen en compatibiliteit met andere behandelingen nagaan.

Zaadvoeding is een groeiend gebied in moderne teelt, met ontwikkelingen in coatingtechnologie en biopriming.