winterbanden

Winterbanden zijn banden die speciaal zijn ontworpen om onder koude winteromstandigheden grip en controle te behouden. Het rubbermengsel blijft bij lage temperaturen flexibel, waardoor rem- en stuurrespons verbeteren ten opzichte van zomerbanden. Dit effect is vooral merkbaar bij temperaturen onder circa 7°C.

Het profiel van winterbanden heeft diepere groeven en meer lamellen (sipes) om sneeuw, water en modder af te voeren en om grip op natte en besneeuwde wegen te vergroten. Sommige winterbanden zijn verkrijgbaar met kleine metalen studs voor extra grip op ijs; in veel landen is het gebruik van studs aan regels gebonden en kan het rijden met studs leiden tot wegslijtage of beperkingen in bepaalde gebieden.

Tijdens winterse condities leveren winterbanden betere tractie, acceleratie en remmen en minder kans op slippen bij koude start. Op droge of warme wegen presteren ze minder en slijten ze sneller dan zomerbanden. Fabrikanten adviseren om winterbanden te gebruiken in de maanden waarin winterse omstandigheden aannemelijk zijn en om ze te wisselen wanneer het seizoen voorbij is.

Regelgeving rond winterbanden verschilt per land. In sommige landen is het verplicht om winterbanden of kettingen te voeren bij winterse omstandigheden; in andere landen is het optioneel maar aanbevolen. De markering 3PMSF (drie pieken met sneeuw) geeft aan dat de band voldoet aan moderne normen voor winterprestaties; M+S alleen is minder betrouwbaar als indicator.

Controleer regelmatig de bandenspanning, houdt rekening met drukverschillen bij kou, controleer het loopvlak op slijtage en beschadigingen. Vervang winterbanden bij slijtage tot de aanbevolen minimum en vervang ze als de profieldiepte onder 3–4 mm komt (EU-minimum is 1,6 mm, maar fabrikanten adviseren eerder). Bewaar banden op een koele, donkere plaats wanneer ze niet in gebruik zijn.