weefselbeschadigende

Weefselbeschadigende is een term die verwijst naar factoren, stoffen of processen die schade aan lichaamsweefsels veroorzaken. In de geneeskunde en toxicologie wordt ermee bedoeld dat cellen en weefsels letsel oplopen door toxische agentia, infecties, straling, fysieke prikkels of andere schadelijke invloeden.

Voorbeelden van weefselbeschadiging zijn onder meer chemische stoffen met giftige werking, bepaalde medicijnen met cytotoxische effecten, rook en luchtverontreiniging, straling, en mechanische verwonding. Ook oxidatieve stress door vrije radicalen en infectieuze agents kunnen tot weefselschade leiden.

De oorzaken beschadigen weefsels via meerdere mechanismen. Mogelijke routes zijn verstoring van de plasmamembraan en celstructuren, beschadiging van mitochondriën en energielevering, en verstoring van calciumhuishouding. Dit kan leiden tot celdood door necrose of apoptose, en tot ontstekingsreacties die verdere schade kunnen veroorzaken. Reageerdeocale beschadiging kan bovendien fibrose en functieverlies van een orgaan veroorzaken.

Gevolgen variëren van lokaal tot systemisch en hangen af van de aard, duur en tissue-sensitivity. Mogelijke uitkomsten zijn ontsteking, littekenvorming (fibrose), functieverlies en in ernstige gevallen orgaanschade.

Detectie gebeurt via klinische bevindingen, laboratoriumonderzoek en beeldvorming. Preventie richt zich op verminderde blootstelling, veiligheidsmaatregelen en gerichte behandeling van ontsteking en weefselherstel. In sommige gevallen kunnen antioxidant- of anti-inflammatoire therapieën schade beperken.