wateroverschotten

Wateroverschotten zijn situaties waarin de hoeveelheid water die een gebied binnenkomt groter is dan de hoeveelheid water die het verlaat, waardoor de opslag van water toeneemt in bodem, oppervlaktewater of ondergrond. Het begrip wordt vaak gebruikt bij hydrologische waterbalansanalyses en bij waterbeheer in polders, rivieren en drainagesystemen. Een wateroverschot kan tijdelijk zijn, maar bij aanhoudende overschotten kan dit leiden tot wateroverlast of grondwateraanvulling.

Oorzaken zijn onder meer hevige neerslag of langdurige regenval, sneeuw- en ijsafsmelt, en een daling van verdamping door koeler weer of bedekte vegetatie. Ook verzadigde bodems die minder infiltreeren en een beperkte afvoer door drukte of reducido drainage kunnen bijdragen. Daarnaast kunnen menselijke factoren zoals landaanpassingen, stedelijke verharding en waterbouwkundige maatregelen invloed hebben op de balans tussen aanvoer en afvoer.

Gevolgen en beheer variëren: wateroverschotten kunnen leiden tot wateroverlast en overstromingen als opslagcapaciteit en afvoer niet in balans zijn, maar kunnen ook grondwateraanvulling en nabijgelegen watervoorraden ten goede komen. Beheermaatregelen omvatten drainage en pomppompen, bergingsgebieden, peilbeheer en zorgvuldige ruimtelijke planning om zowel overstromingsrisico’s te beperken als waterrechten te optimaliseren.

Meting gebeurt via een waterbalansbenadering: ΔS = P + in - (ET + afvoer + drainage), waarbij een positief verschil wijst op een wateroverschot. Waarnemingen komen van neerslag- en waterstanden, grondwatermetingen en modellering.

---