vrijwaringen

Vrijwaringen (vrijwaringsbedingen) zijn contractuele afspraken waarin één partij zich verplicht de andere partij te vrijwaren van aansprakelijkheid, verlies of kosten die voortvloeien uit bepaalde feiten of gebeurtenissen, vaak veroorzaakt door de acties van de vrijwarende partij of door de levering van goederen of diensten. In een vrijwaringsbeding neemt de vrijwarende partij de verdediging en financiële aansprakelijkheid op zich jegens derde partijen, zodat de andere partij beschermd blijft tegen claims.

In de praktijk komen vrijwaringsbedingen veel voor in commerciële overeenkomsten, zoals leverings- en distributeurovereenkomsten, licenties, aanneming en overnames. Voorbeelden zijn: een leverancier die een afnemer vrijwaart tegen vorderingen wegens inbreuk op intellectueel eigendom door geleverde producten; een verkoper die een koper vrijwaart tegen claims voortvloeiend uit verborgen gebreken; een dienstverlener die een opdrachtgever vrijwaart tegen aansprakelijkheid door de uitvoering van de dienst. De dekking kan bestaan uit verdediging van procedures, schadeloosstelling en vergoeding van schade, en kan beperkingen bevatten zoals een maximumbedrag, eigen risico of uitsluitingen.

Een belangrijk verschil met verzekeringen is dat een vrijwaringsbeding een contractuele verplichting tussen partijen zelf is en geen verzekeringsovereenkomst met een verzekeraar. De geldigheid van een vrijwaringsbeding hangt af van de wet- en regelgeving en kan onderhevig zijn aan redelijkheid en billijkheid, zeker in consumentencontracten. In onderhandelingen kunnen partijen vrijwaringsbedingen nader specificeren, inclusief definities van wat gedekt is, wie de kosten draagt en welke gebeurtenissen zijn uitgesloten.