vezelnetwerk

Een vezelnetwerk is een communicatienetwerk dat gegevens verzendt via glasvezelkabels. Glasvezel laat signalen als licht door de vezel reizen, waardoor het netwerk hoge bandbreedtes en lange afstandsdekking mogelijk maakt met weinig signaalverlies. Het voordeel ten opzichte van koperen kabels is onder meer een grotere capaciteit en minder gevoeligheid voor elektromagnetische storingen.

In deze netwerken wordt vaak een punt-naar-meer-architectuur toegepast: een centrale zender verzendt licht via glasvezel naar verdeelpunten waar passieve optische splitters het signaal opdelen onder meerdere afnemers. Aan de uiteinden eindigt het licht bij eindapparatuur zoals een optische netwerkterminal (ONT/ONU), die het signaal omzet naar elektrische signalen voor videodiensten, internet en telefonie. Een veelgebruikte implementatie is het passieve optische netwerk (PON).

Veelvoorkomende typen zijn FTTH (glasvezel tot aan de woning), FTTP/FTTB (tot aan het gebouw of de woning) en FTTC (glasvezel tot in de straatkast of gevel, met koperen verbindingen verder). Deze varianten verschillen in infrastructuur, bereik en de snelheid die mogelijk is voor eindgebruikers. Technische standaarden zoals GPON, XG-PON en NG-PON2 bepalen hoe meerdere gebruikers tegelijk bandbreedte delen. Glasvezelnetwerken gebruiken verschillende golflengten, vaak 1310 nm en 1550 nm, en multiplexing om meer data te transporteren.

De uitrol van een vezelnetwerk vereist investeringen in kabels, apparatuur en vergunningen. Voordelen zijn hogere en toekomstbestendige snelheden, stabiliteit en lagere onderhoudsbehoefte. Uitdagingen zijn onder meer de kosten, de complexiteit van aanleg en het realiseren van landelijke dekking.