verontwaardiging

Verontwaardiging is een intens gevoel van morele verontwaardiging en onvrede dat iemand of een groep ervaart bij waargenomen onrecht of schending van normen. Het combineert emoties zoals boosheid en afkeuring met een oordeel dat iets fout is. Verontwaardiging kan persoonlijk gevoeld worden of publiekelijk geuit via woorden, sociale media of protesten.

Etymologie: etymologisch is het afgeleid van het werkwoord verontwaardigen, waarvan de opbouw bestaat uit het voorvoegsel ver-, de stam ontwaard- en de suffix -igen. Het zelfstandig naamwoord -ing geeft de toestand of het proces aan.

Gebruik en context: in het dagelijks taalgebruik verwijst verontwaardiging meestal naar reacties op wat als onbehoorlijk of onrechtvaardig wordt ervaren, zoals discriminatie, machtsmisbruik, fouten in beleid of schendingen van mensenrechten. In de media en politiek speelt verontwaardiging een rol in publieke debatten en kan het leiden tot verantwoording, beleidsveranderingen of protesten. Soms wordt verontwaardiging ook als performatieve houding gezien, waarbij het gaat om het tonen van moreel reflex in plaats van directe handelingen.

Sociale functie: verontwaardiging kan sociale normen bevestigen en morele oordelen legitimeren, maar kan ook polariserend werken als het hevig of zonder nuance wordt geuit. Het begrip wordt vaak naast verwante termen als indignatie, boosheid en ophef gebruikt.

Zie ook: indignatie, ophef, verontwaardigd.