verbindingmiddelen

Verbindingsmiddelen zijn materialen en apparaten die bedoeld zijn om twee of meer onderdelen aan elkaar te bevestigen, zodat er een stevig en functioneel geheel ontstaat. Ze worden toegepast in bouw, techniek, meubelmakerij en elektronica en omvatten verschillende categorieën.

Een eerste categorie zijn mechanische verbindingen, zoals schroeven, bouten, moeren, pennen, klinknagels en klemmen. Deze verbinden door spanning of wrijving en kunnen doorgaans worden gedemonteerd. Een andere techniek is lassen of lassenverbindingen, waarbij materiaal wordt versmolten om een permanente verbinding te vormen.

De tweede categorie bestaat uit adhesieve verbindingen. Lijmen en plakmiddelen (bijv. epoxy, polyurethaan of acrylaten) vormen een verbinding zonder wrijving en kunnen verschillende materialen combineren, maar vereisen een schone ondergrond en juiste uitharding.

Er bestaan ook smeltverbindingen, zoals solderen, die vooral in elektronica en metaaltoepassingen voorkomen.

Bij de selectie van verbindingsmiddel spelen factoren zoals belasting en lastverdeling, materiaalcombinaties, omgevingscondities (temperatuur, vocht, corrosie), thermische uitzetting, trillingen, onderhoudsgemak en demontage-vereisten een rol. Veel toepassingen vereisen een combinatie van methoden, zoals lijm in combinatie met mechanische bevestiging of lasverbindingen met beschermende coating.

Veiligheid, kwaliteitscontrole en naleving van normen (NEN/ISO/EN) zijn van belang bij het ontwerp en de uitvoering van verbindingen, met aandacht voor inspectie op losraken, corrosie en slijtage.

Zie ook: mechanische verbindingen, lasverbindingen, lijmtechnieken.