veiligheidsgroei

Veiligheidsgroei is een begripsvorming die wordt gebruikt om de ontwikkeling van veiligheid binnen individuen, organisaties of gemeenschappen te beschrijven. De term benadrukt niet alleen het verminderen van directe risico's en incidenten, maar ook het versterken van onderliggende condities waardoor veilige situaties duurzaam worden bevorderd, zoals kennis, normen, infrastructuur en vertrouwen.

In praktijk wordt veiligheidsgroei toegepast in uiteenlopende domeinen: arbeidsveiligheid (cultuurverandering, training en near-miss rapportage), stedelijke veiligheid (ontwerp, verlichting en sociale cohesie), en psychosociale veiligheid (vertrouwen, inclusie en mentale veerkracht). Belangrijke componenten zijn preventie, participatie van betrokkenen, systematisch leren van fouten en het opbouwen van weerbaarheid tegen schokken en complexe risico’s.

Meten van veiligheidsgroei combineert kwalitatieve en kwantitatieve indicatoren: incident- en ongevallenstatistieken, cultuur- en risicopercepties enquêtes, nalevingsmetingen en evaluaties van preventieve maatregelen. Leiderschap, transparantie en continu verbeteren worden in veel toepassingen als cruciaal gezien.

Het begrip is niet eenduidig gedefinieerd en kan in verschillende contexten verschillend worden ingevuld. Kritieken wijzen op moeilijkheden bij operationalisatie en het risico dat het té breed begrip beleidsvragen verhult. Veiligheidsgroei staat het meest in verbinding met begrippen als veiligheids- of risicocultuur, weerbaarheid en preventief risicomanagement.