undofunctionaliteit

undofunctionaliteit is het vermogen van een computerprogramma om een eerder uitgevoerde handeling terug te draaien. Het doel is foutenherstel en het vergemakkelijken van experimenten zonder permanente schade aan de data.

De implementatie berust doorgaans op het bijhouden van een geschiedenis van operaties of toestanden. Bij een state-based aanpak wordt een voorgaand toestandsbeeld opgeslagen, zodat de toestand kan worden hersteld. Bij een command-based aanpak worden inverse operaties vastgelegd, zodat undo werkt door het omkeren van de laatste handeling.

Redo werkt als het tegengestelde van undo: nadat een handeling is ongedaan gemaakt, kan deze stap opnieuw worden toegepast, mits de redo-stack bewaard blijft.

De reikwijdte varieert: sommige toepassingen bieden undo voor de laatste actie, anderen voor lange reeksen. In documenten of databases kan undo persistent zijn via checkpoints, versiebeheer of journaling.

Gebruikersinterface: Undo en redo zijn meestal bereikbaar via menuopties of sneltoetsen zoals Ctrl+Z / Cmd+Z en Ctrl+Y of Ctrl+Shift+Z.

Beperkingen: niet alle acties zijn ongedaan te maken, vooral irreversible acties of operaties die buiten de applicatie plaatsvinden. Undo is vaak sessiegebonden tenzij er persistente opslag is.

Overwegingen: geschiedenis verbruikt geheugen en kan de prestaties beïnvloeden; ontwerpkeuzes betreffen grenzen, compatibiliteit en privacy van in-memory data.