uitademingen

Uitademingen, ook wel uitademing genoemd, is het proces waarbij lucht uit de longen wordt geperst en via de luchtwegen naar buiten wordt gebracht. Het vormt samen met inademing de basis van de ademhaling. In de ademhalingscyclus wisselen uitademing en inademing elkaar af zodat zuurstof wordt opgenomen en kooldioxide uitgescheiden.

Bij rustige ademhaling is uitademing meestal passief: de longen en de borstkas keren terug naar hun rustpositie door elastische recoil, waardoor lucht vanzelf naar buiten stroomt. Tijdens inspanning, spreken of zingen kan uitademing actief worden: de buikspieren en de interne tussenribspieren helpen de lucht harder en langer te verdrijven.

In dagelijkse praktijk is een gecontroleerde uitademing essentieel bij spreken en zingen, omdat geluid en toon afhankelijk zijn van de wijze waarop lucht wordt uitgeademd. Ademhalingsoefeningen en ontspanningstechnieken richten zich vaak op een lange, gelijkmatige uitademing om kalmte en controle te bevorderen.

Ziekten zoals COPD en astma kunnen de uitademing belemmeren: het kan leiden tot een langere of moeilijkere exhalatie als gevolg van luchtretentie. In longfunctietests worden kenmerken van uitademing gemeten om ademhalingsproblemen te beoordelen, bijvoorbeeld de snelheid of duur van de uitademing.

Etymologisch is uitademing afgeleid van uit- (naar buiten) en adem (luchtstroom), en verwijst naar het proces van het uitademen van lucht uit de longen.