tweefasenstromen

Tweefasenstromen verwijzen naar een elektrisch netsysteem waarin twee sinusvormige spanningen en/of stromen dezelfde frequentie hebben en met elkaar een faseverschil van 90 graden vertonen. De twee fasen leveren gezamenlijk een roterend magnetisch veld in machines met twee uit elkaar geplaatste statorwikkelingen, waardoor een motor of generator kan draaien. In praktische termen kunnen de spanningen als V1(t) = Vm cos(ωt) en V2(t) = Vm cos(ωt − π/2) worden geschreven, wat een constante amplitude en een 90 graden verschil oplevert.

Eigenschappen en werking: doordat de twee fasen 90 graden van elkaar verschillen, produceren ze een magnetisch veld dat lijkt te roteren met de frequentie van de wisselstroom. Dit roterende veld is nodig om een tweefasige motor of generator te laten werken. Twee fasen vereisen doorgaans twee gescheiden spanningsbronnen of twee fasen uit een generator, en leiden tot een motorontwerp met twee orthogonale windingen. In vergelijking met driefasesystemen biedt tweefasenstromen een eenvoudiger rotatief veld, maar minder efficiënt gebruik van materiaal en vermogensoverdracht.

Toepassing en geschiedenis: tweefasesystemen speelden een belangrijke rol in de beginfase van grootschalige elektriciteitsvoorziening en in sommige oudere polyfasesystemen. Vanaf het midden van de 20e eeuw werd driefasige distributie de standaard vanwege betere vermogenscoëfficiënten, eenvoudiger transformatoren en betere benutting van het net. Tegenwoordig komen tweefasenstromen nog vooral voor in historische context, educatieve demonstraties en specifieke oudere apparatuur, maar een volwaardig net werkt doorgaans met driefasen.