tweecomponentsysteem

Een tweecomponentensysteem is een materiaal waarbij twee afzonderlijke chemische componenten pas na het mengen reageren. Meestal bestaat het uit een hars en een verharder. Elk afzonderlijk component is stabiel en kan lange tijd worden opgeslagen; wanneer ze worden gemengd, reageren ze chemisch en vormen ze een kruislinkend netwerk, meestal een thermoset polymeer of een coating.

Werking en parameters: de uitwerking hangt af van de aard van de componenten en de mengverhouding. Epoxysystemen bestaan bijvoorbeeld uit een epoxyhars en een polyamine- of anhydrideverharder; polyurethaan-systemen uit een polyol en een isocyanaat. Na mengen ontstaat een werkbare periode, ook wel pot life genoemd, die afneemt met temperatuur; daarna volgt uitharding die de eindeigenschappen bepaalt, zoals sterkte, hardheid en chemische bestendigheid. De exacte eigenschappen hangen verder af van de stoichiometrische verhouding, additieven en de omgevingstemperatuur.

Toepassingen: tweecomponentensystemen worden veel toegepast als lijm, coating, afdichtingsmiddel en in composietmaterialen. Epoxylijmen bieden hoge sterkte en chemische weerstand; polyurethaan-systemen bieden flexibiliteit en slagvastheid; additieven kunnen kleur, UV-bestendigheid of verwerkbaarheid verbeteren.

Veiligheid en opslag: de afzonderlijke componenten worden gescheiden gehouden en pas gemengd voor gebruik. Mengsels kunnen huid- en oogirritatie veroorzaken en exothermische reacties geven warmte af; daarom is ventilatie, persoonlijke beschermingsmiddelen en naleving van veiligheidsinformatie vereist. De houdbaarheid hangt af van opslagomstandigheden en de fabrikant.