trekspanningsgebieden
Trekspanningsgebieden zijn regio’s waarin trekspanningen dominant zijn en het gesteente of materiaal onder extensie terechtkomt. In de geologie verwijzen deze zones meestal naar gebieden waar de korst uitrekt, opent en breuken of scheuren vormt. Trekspanningsgebieden ontstaan vaak langs divergerende plaatgrenzen of bij inkrimpende gesteenteblokken die uit elkaar worden getrokken, zoals bij riftzones en grabens. Ook in reliëf- en sedimentaire bekkens kan extensie optreden door erosieherbouw, verlichting van overburden of zwaartekrachtsinvloeden.
kenmerkende structuurpatronen zijn onder andere open scheuren (joints) en normale fouten waarin blokken langs diepere vlakken
Voorbeelden van trekspanningsgebieden bevinden zich in riftachtige systemen zoals het Oost-Afrikaanse Rift en bekkens zoals de
Samenvattend zijn trekspanningsgebieden cruciaal voor het begrijpen van aardoppervlak-extensie, geologische structuurvorming en implicaties voor bouw en