transactievergoedingen

Transactievergoedingen zijn vergoedingen die in rekening worden gebracht voor het verwerken van een betaling, transactie of handel. Deze kosten worden doorgaans opgelegd door partijen die betrokken zijn bij het mogelijk maken van de transactie, zoals banken, betaalproviders, beurzen, brokers en digitale betalingsnetwerken. Ze kunnen van toepassing zijn op consumentenbetalingen, zakelijke betalingen, beurshandel en cryptotransacties.

Transactievergoedingen komen in verschillende vormen. Veelvoorkomend is een percentage van de transactiewaarde, eventueel aangevuld met een vast bedrag per transactie. In sommige gevallen gelden er minimale of maximale caps. In de betaalindustrie zijn kaartbetalingen vaak gekoppeld aan procentuele kosten plus vast bedrag; bij bankoverschrijvingen kunnen vaste tarieven gelden; op marktplaatsen en in de beurshandel kunnen verkopers of handelaren per transactie betalen, soms naast spreads of commissie op de uitvoering.

Berekening en componenten variëren per sector. De vergoeding dekt doorgaans verwerking, risico, netwerkkosten, liquiditeitskosten en winst voor de aanbieder. Transactievergoedingen verschillen van andere kosten zoals service-, abonnement- of opslagkosten, en van de spread bij financiële instrumenten of financieringskosten.

Regelgeving en transparantie spelen een rol bij transactievergoedingen. In veel rechtsgebieden moeten aanbieders duidelijke tariefinformatie verstrekken en vergelijkbaar maken wat klanten betalen. Regelgeving kan ook stromen bevorderen door open banking, concurrentie en limieten op vergoedingen te beïnvloeden.