toegangscontrolemechanismen

Toegangscontrolemechanismen zijn systemen en regels die bepalen wie welke bronnen mag gebruiken en onder welke omstandigheden. Ze worden toegepast op zowel fysieke bronnen (gebouwen, kamers) als digitale bronnen (systemen, data, netwerken). Het doel is misbruik te voorkomen en risico's te beperken door controle over identiteiten, authenticatie en autorisatie.

Fysieke toegangscontrole omvat sloten, badges, biometrische lezers, turnstiles en beveiligingspersoneel; logische toegangscontrole omvat wachtwoorden, beveiligingssleutels, MFA, certificaten en biometrie. Authenticatie bevestigt identiteit; autorisatie bepaalt wat een geverifieerde gebruiker mag doen.

Belangrijke modellen zijn discretionary access control (DAC), mandatory access control (MAC), role-based access control (RBAC) en attribute-based access control (ABAC). DAC geeft toegang op basis van de eigenaar, MAC werkt met classificaties en labels, RBAC beheert rechten via rollen, en ABAC maakt gebruik van attributen en beleidsregels.

Mechanismen en artefacten omvatten access control lists (ACL's), capability lists en beleidsregels. Enforcement points bevinden zich in besturingssystemen, databases, applicaties en netwerkapparaten. Kernprocessen omvatten provisioning en deprovisioning, regelmatige rechtenreviews, revoking en logging en auditing.

Beheerpraktijken en trends richten zich op least privilege, need-to-know, scheiding van taken en regelmatige rechtenreviews. Moderne ontwikkelingen omvatten zero trust, context-gebaseerde authenticatie, continue verificatie en device posture als onderdeel van een doorlopende autorisatie.