tijdje

Tijdje is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat een korte periode aanduidt. Het is een diminutief van tijd en wordt gevormd met het achtervoegsel -je. Door dit diminutief krijgt tijdje de betekenis van een kleine hoeveelheid tijd en een informeler, vriendelijker tintje. Het komt vooral voor in spreektaal en in informele geschreven taal.

Etymologie en gebruik: Tijdje is afgeleid van tijd met het diminutief -je. De vorm geeft aan dat de duur beperkt is en draagt vaak een neutraal tot vriendelijk register in de communicatie.

Gebruik en nuance: Tijdje verwijst naar een korte duur, afhankelijk van de context. Het kan worden gebruikt met woorden als nog of even, om een korte pauze of wachttijd aan te geven. Bijvoorbeeld: "Kun je nog even tijdje wachten?"

Relatie met andere uitdrukkingen: In vergelijking met "een tijdje" heeft tijdje een verkleind en informeler imago. In formeel of neutraal taalgebruik spreekt men eerder van "een korte tijd" of van "even".

Zie ook: tijd, een tijdje, tijdsduur.