testpunten

Testpunten zijn toegankelijke verbindingen op een elektronisch circuit of printplaat die bedoeld zijn voor meten en testen. Ze maken het mogelijk meet- en testapparatuur zoals multimeters, oscilloscopen en ICT-systemen aan te sluiten zonder ingrijpende wijzigingen aan het ontwerp. In de elektronica worden testpunten veel gebruikt tijdens productie, kwaliteitscontrole en onderhoud, en tevens tijdens ontwikkeling en debugging.

Vormen en implementatie: Testpunten bestaan meestal uit vlakke pads, reliëf pads of vias die bereikbaar blijven vanaf de bovenzijde van de PCB. Veelvoorkomende vormen zijn ronde of ovale goudgeplateerde pads (test pads), test vias die aan de bovenkant toegankelijk blijven en speciale testconnectors of pogo-pin footprints. Randcontacten en kleine headers kunnen ook worden toegepast.

Ontwerpkeuzes: Testpunten moeten goed bereikbaar blijven ondanks componenten, behuizing en kabeldoorvoeren. Ontwerpers letten op afmetingen (diameter circa 0,6–1,5 mm), afstand tussen punten, materiaal en plating, zodat contact betrouwbaar blijft en geen schade veroorzaakt. Testpunten worden vaak gemarkeerd in het ontwerp met labels zoals TP1, TP2, en opgenomen in de documentatie. Belangrijk is dat ze de signaalintegriteit en de werking van het circuit niet onnodig beïnvloeden.

Toepassing: Tijdens ICT en functionele testen worden testpunten gebruikt om neten te controleren, spanningen te meten of signalen af te tangen. Ze maken automatische testsystemen mogelijk en versnellen debug en validatie. In onderhoud kunnen testpunten dienen voor kalibratie en veldmetingen.

Terminologie: In tekeningen en fabrieksdocumentatie verwijst men vaak naar testpunten met TP-nummers. Er bestaan geen universele standaard voor alle situaties; consistentie in naming en documentatie vergemakkelijkt testen en reproductie.