oscilloscopen

Een oscilloscoop is een meetinstrument dat elektrische signalen visueel weergeeft als spanning ten opzichte van tijd. Met een oscilloscoop kun je golfvormen analyseren en eigenschappen zoals amplitude, periode, frequentie en vervorming bepalen.

Een probe zet het elektrisch signaal om in een representatie op het scherm. De verticale as geeft spanning weer, de horizontale as tijd. Een trigger-stelsel zorgt ervoor dat de golfvorm stabiel op het scherm verschijnt, zodat veranderingen in daadwerkelijk gedrag beter te observeren zijn.

Er bestaan verschillende typen. Analoge oscilloscopen tonen het signaal direct op een beeldbuis. Digitale opslagoscilloscopen (DSO) verzamelen discrete samples, slaan ze op en reconstrueren de golfvorm; mixed-signal oscilloscopes (MSO) combineren meerdere analoge kanalen met digitale ingangen. Er zijn ook varianten met hoge bandbreedte, USB-connectiviteit en pc-stuurmogelijkheden.

Belangrijke specificaties zijn bandbreedte, samplefrequentie, verticale gevoeligheid (V/div), horizontale tijdbasis en triggerinstellingen. Moderne oscilloscopen bieden functies zoals automatische metingen, cursoren voor nauwkeurige berekeningen, meerdere kanalen, compacte displays, persistentie en wiskundige bewerkingen zoals FFT en algebraïsche functies.

Toepassingen omvatten ontwerp, testen en diagnose van elektronische systemen, signaalintegriteit, communicatieprotocollen en onderwijs. Voor microcontrollers en analoge circuits helpen oscilloscopen bij het verifiëren van timing, amplitude en signaalkwaliteit.

Historisch gezien vinden de wortels van de oscilloscoop hun oorsprong in de katodestraaloscilloscoop (CRT) uit het begin van de 20e eeuw, met latere ontwikkeling richting digitale opslagoscilloscopen in de late 20e eeuw en daarna.