terreinonderzoek

Terreinonderzoek is een gestructureerde activiteit waarbij informatie over een fysieke locatie buiten een laboratorium wordt verzameld, geanalyseerd en geïnterpreteerd. Het doel is feitelijke bevindingen te verkrijgen over de aard, toestand, samenstelling en omgeving van het terrein en om de context te bepalen waarbinnen vervolgwerk plaatsvindt. Het dient ter ondersteuning van ruimtelijke planning, bouw- en bodemsanering, milieubeheer en cultuurhistorische behoud, maar ook in archeologie, civiele techniek en veiligheid.

De uitvoering kent doorgaans een planningsfase, waarin doelen, randvoorwaarden en etikettering worden vastgesteld, gevolgd door veldwerk. Tijdens de veldfase wordt het terrein ter plekke onderzocht: observaties, metingen, bemonstering en documentatie. Veelgebruikte methoden zijn visuele inspectie, topografische en geotechnische metingen, geofysisch onderzoek, bemonstering van bodem en water, ecologische inventarisatie en indien relevant archeologische opgravingen of vondstenregistratie. Voor gemelde gevallen kan ook drone- of fotogrammetrie worden toegepast en GPS-gegevens worden vastgelegd in GIS.

Veiligheid, wet- en regelgeving en ethiek spelen een cruciale rol: vergunningen, milieu- en privacyregels, noodmaatregelen, verantwoorde omgang met vondsten en beperkte verstoring van het gebied. De data worden vastgelegd in veldregistraties, foto’s, kaartjes en schema’s en daarna geïntegreerd in databases of GIS-systemen. Het eindproduct is meestal een rapport met bevindingen, interpretaties en aanbevelingen voor vervolgstappen, zoals aanvullende onderzoeken, monitoring of maatregelen tijdens uitvoering van projecten.