telefoonapparaat

Een telefoonapparaat is een apparaat dat spraak verzendt en, sinds de opkomst van digitale netwerken, ook data via een telefoonnetwerk. Het verwijst naar het eindpunt dat een gebruiker vasthoudt of in gebruik heeft, zoals een hoorn met microfoon en luidspreker of een modern scherm en microfoon. Gewoonlijk gaat het om toestellen die zijn aangesloten op het openbare telefoonnetwerk (PSTN) of op een abonnements- of bedrijfsnetwerk.

Historisch gezien werd de telefoon eind 19e eeuw ontwikkeld, met patenten die in 1876 tot de eerste commerciële toestellen leidden. In de loop van de 20e eeuw kwamen analoge en later digitale systemen, roterende en druktoetsen, en uiteindelijk netwerken die spraak via VoIP en mobiele systemen ondersteunen. Door deze ontwikkelingen werd de telefoon steeds draagbaarder en intelligenter.

Typen omvatten vaste telefoons (aansluiting via koper of glasvezel), draagbare / mobiele telefoons en IP-telefoons. Basiscomponenten zijn microfoon, luidspreker of hoorn, en een invoer- of toetsenpaneel; moderne toestellen bevatten ook display, camera en sensoren. Nieuwe generaties ondersteunen niet alleen stem, maar ook sms, videoconferenties en data-overdracht via cellulair of wifi/netwerken.

Infrastructuur en gebruik: een telefoonapparaat fungeert als eindpunt in communicatiesystemen en vereist bijbehorende centrales en netwerken. Technologieën variëren van analoge tot digitale, en van vaste netwerken tot mobiele en internetgebaseerde telefonie (VoIP). Beveiliging en privacy blijven aandachtspunten bij verbonden toestellen en netwerken.

Zie ook: telefoonnetwerk, mobiele telefoon, VoIP-telefoon.