Home

synchrotronbronnen

Synchrotronbronnen, of synchrotronlichtbronnen, zijn onderzoeksfaciliteiten die intense synchrotronstraling genereren door hoogenergetische elektronen (of positronen) in een opslagring of opstelling met een linac rond te laten bewegen. In een opslagring worden de elektronen continu in een gesloten baan gehouden door magnetische velden; wanneer zij buigen langs deze baan, zendt hun versnelde beweging straling uit. Die straling is extreem helder, relatief goed gericht en beslaat een breed spectrum van infrarood tot harde X-stralen.

De straling kan verder worden aangepast en versterkt met insertie-apparaten zoals undulatoren en wigglers die tussen

Toepassingen van synchrotronbronnen bestrijken onder meer de materialenwetenschap, chemie, biologie en geneeskunde, met technieken zoals structuurbepaling

de
magneten
in
de
baan
worden
geplaatst.
Deze
apparaten
produceren
straling
met
specifieke
spectraliteit
en
groter
helderheid,
wat
beamlines
beschikbaar
maakt
voor
een
breed
scala
aan
experimenten.
De
uitgezonden
straling
wordt
via
beamlines
naar
instrumenten
geleid
voor
technieken
zoals
röntgendiffractie,
spectroscopie,
microscopie
en
tomografie.
Synchrotronstraling
biedt
hoge
helderheid,
nauwkeurig
controleerbare
golflengten
en
de
mogelijkheid
om
tijdsbeelden
te
bestuderen
met
snelle
detectoren.
van
materialen
en
macromoleculen,
materiaalanalyse,
nano-
en
medische
beeldvorming,
en
spectroscopische
onderzoeken.
Er
bestaan
verschillende
soorten
bronnen:
de
meeste
facilities
opereren
als
opslagringsbronnen;
daarnaast
bestaan
X-ray
free-electron
lasers
(XFELs),
die
linac-technologie
gebruiken
om
extreem
intense,
ultrakorte
pulsen
te
leveren.
Voorbeelden
van
grote
synchrotronbronnen
zijn
ESRF
(Frankrijk),
Diamond
Light
Source
(Verenigd
Koninkrijk),
Advanced
Photon
Source
(Verenigde
Staten),
Spring-8
(Japan)
en
Soleil
(Frankrijk).