suzerainiteit
Suzerainiteit is een internationale verhouding tussen staten waarbij de suzerein een bovenliggende autoriteit uitoefent over de externe aangelegenheden van de ondergeschikte staat. De vazal behoudt doorgaans autonomie op het gebied van binnenlands bestuur en rechtspraak, maar erkent de suzerein als vertegenwoordiger in diplomatie, defensie en andere buitenlandse betrekkingen. In de praktijk kan de vazal verplichtingen hebben zoals tribuutbetalingen of het toestaan van militaire aanwezigheid. De exacte invulling verschilt per periode en cultuur; suzerainiteit is dus geen directe overgave van alle soevereiniteit.
Het begrip is historisch geworteld in feodale en imperiale beleid. Voorbeelden zijn het Ottomaanse Rijk met
In de moderne rechtspraktijk is suzerainiteit grotendeels vervangen door het principe van volledige soevereiniteit in het