standaardtijdcode

Standaardtijdcode is een generieke term voor een gestructureerd systeem waarmee tijdinformatie kan worden gecodeerd en gedeeld tussen apparaten, bestanden en software, zodat gebeurtenissen in de tijd nauwkeurig kunnen worden gesynchroniseerd en getagd. In de audiovisuele sector wordt standaardtijdcode vooral gebruikt om audio, video en metadata op exact hetzelfde tijdstip te kunnen plaatsen, bijvoorbeeld bij opnames, bewerking, overdracht en archivering.

De bekendste concrete standaarden zijn SMPTE-tijdcode en EBU-tijdcode. Deze codes representeren tijd als uren:minuten:seconden:frames, waarbij de framerate afhankelijk is van de gebruikte standaard (bijv. 24, 25 of 30 fps). Er bestaan varianten zoals LTC (Longitudinal Time Code), die als een audiosignaal wordt meegeschreven, en VITC (Vertical Interval Time Code), die in het videobeeld wordt ingeweven. Moderne systemen gebruiken doorgaans digitale tijdcode in metadata naast of in plaats van analoge signaalvormen. MIDI Time Code (MTC) is een gerelateerde vorm die in de muziekproductie wordt gebruikt om geluid en hardware te synchroniseren.

Standaardtijdcode ondersteunt nauwkeurige positionering, synchronisatie van meerdere sporen en lange-termijn logging. Het speelt een cruciale rol in filmproductie, televisie-uitzending, postproductie, live-omzettingswerk en digitale bibliotheken.

Zie ook: tijdcode, SMPTE-tijdcode, EBU-tijdcode, MIDI Time Code.