staatskunde

Staatskunde is een vakgebied en, in bredere zin, een benaming voor civics of politicologie in het Nederlands. Het bestudeert de staat en haar politieke en bestuurlijke processen: hoe overheden georganiseerd zijn, hoe constituties en wetten functioneren, hoe democratische besluitvorming plaatsvindt, en welke rollen de machten van wetgeving, uitvoering en rechtspraak spelen. Daarnaast behandelt het onderwerpen als verkiezingen, politieke partijen, openbaar bestuur, beleidvorming en de relatie tussen burgers en overheid, inclusief de interactie tussen nationale en lokale overheden en, in bredere zin, internationale betrekkingen.

In onderwijscontext wordt staatskunde in Nederland en België gebruikt op verschillende niveaus. In het voortgezet onderwijs komt staatskunde vaak voor onder de noemer maatschappijleer of civics en biedt het basiskennis over staatsinrichting en burgerrechten. In hoger onderwijs en onderzoek verwijst staatskunde naar een brede discipline die elementen uit politieke wetenschappen, bestuurskunde en rechtswetenschap omvat. Het veld maakt gebruik van methoden uit vergelijkende politiek, politieke theorie, sociologie en rechtswetenschap, met zowel kwalitatieve als kwantitatieve benaderingen.

De term kan variëren in gebruik afhankelijk van regio en instelling; in sommige contexten wordt staatskunde als synoniem voor politicologie of staats- en bestuurskunde gebruikt. De kern blijft het begrip van hoe de staat werkt en hoe burgers deelnemen aan het democratische proces.