smidstechnieken

Smidstechnieken verwijzen naar de technieken die smeden en metaalbewerkers gebruiken om metaal te vormen, te verbinden en af te werken. Doorgaans gebeurt dit door het metaal in een vuur of forge heet te maken, zodat het buigzaam en bewerkbaar wordt. Het werkstuk wordt daarna met hamers, tangen en andere gereedschappen bewerkt om de gewenste vorm te krijgen. Veel gebruikte materialen zijn ijzer en staal, maar ook koper en brons komen voor, evenals smeedbaar gietijzer.

Belangrijke technieken zijn onder meer smeden, oftewel het vormen van heet metaal door hameren; uitrekken en verkleinen (drawing out); upsetting (het dichter en korter maken van een stuk); buigen en draaien, en het maken van gaten door punching en drifting. Lassen kan voorkomen via forge welding, waarbij twee stukken heet metaal aan elkaar worden verbonden; moderne lasmethoden worden ook toegepast afhankelijk van de toepassing.

Thermische behandelingen versterken of verzachten het metaal. Annealing en normaliseren verbeteren de ductiliteit en verminderen spanningen; harden en temperen verhogen de hardheid en taaiheid van staal. Oppervlaktebehandelingen en carbureren of andere nabehandelingen kunnen de hardheid of slijtvastheid vergroten.

Smidstechnieken vinden toepassing in gereedschap en werktuigen, wapens, sierwerk en kunst, evenals restauratie van historische voorwerpen. De traditie gaat terug tot de middeleeuwen en blijft bestaan in hedendaagse ambachtelijke en industriële context, vaak als combinatie van traditionele vaardigheden en moderne apparatuur.