sleutelwissels

Een sleutelwisseling, ook wel sleuteluitwisseling genoemd, is het proces waarbij twee partijen een gedeelde cryptografische sleutel afspreken die dient als basis voor versleutelde communicatie. Door deze sleutel uit te wisselen kunnen berichten met een symmetrische cipher worden versleuteld en weer ontsleuteld zonder dat de sleutel zelf over het open kanaal hoeft te worden verzonden.

Veelgebruikte methoden voor sleuteluitwisseling zijn Diffie-Hellman (DH) en Elliptic Curve Diffie-Hellman (ECDH). Deze technieken maken een gedeelde sleutel aan de andere kant van een onveilig kanaal mogelijk door middel van wiskundige berekeningen met privé- en publieke sleutels, waardoor een afluisteraar de sleutel niet direct kan achterhalen. In sommige systemen wordt ook een sleuteltransportschema gebruikt, waarbij een sessiesleutel met iemands publieke sleutel versleuteld wordt verzonden.

Een belangrijk concept bij sleutelwissels is forward secrecy (ook wel vooruitzichtende geheimhouding). Bij forward secrecy blijft de afgeleide sessiesleutel veilig zelfs als de lange-termijnsleutel later gecompromitteerd raakt. Ephemere sleutels (tijdelijk gebruikte sleutels) worden vaak ingezet om dit te waarborgen.

Authenticatie speelt een cruciale rol om man-in-the-middle-aanvallen tegen te gaan. Dit gebeurt doorgaans via digitale certificaten en een PKI-infrastructuur, of door vooraf gedeelde sleutels in een gesloten omgeving. Zonder authenticatie is de uitwisseling van sleutels kwetsbaar voor verleiding, wijziging of misbruik.

Toepassingen van sleutelwissels zijn onder meer TLS (het fundament van beveiligde websites), SSH, IPsec en diverse VPN-protocollen. Daarnaast vereisen organisaties goed sleutelbeheer: tijdige rotatie van sleutels, vervaldatums, en beveiligde opslag en vernietiging van sleutels om de beveiliging op lange termijn te waarborgen.