settlerkolonisatie
Settlerkolonisatie, ook wel settlerkolonialisme, is een vorm van kolonialisme waarbij de kolonisator zich met een aanzienlijke, vaak permanente groep in het gekoloniseerde gebied vestigt. De verplaatste bevolking sticht een settlermaatschappij en claimt land en politieke macht, terwijl de oorspronkelijke inheemse bevolking vaak wordt verdrongen of gemarginaliseerd. In tegenstelling tot veel extractieve of bestuurlijke kolonies ligt de nadruk bij settlerkolonisatie op permanente vestiging, landverwerving en het vestigen van juridische en sociale structuren die de belangen van de settlergemeenschap bevoordelen.
Typische kenmerken zijn onder meer landonteigening of agrarische kolonisatie, aparte rechts- en eigendomsregelingen, migratie- en demografische
Historisch zien we settlerkolonisatie in verschillende regio’s, waaronder Noord-Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland, en in delen van
Het begrip wordt in de studie van kolonialisme gebruikt om de specifieke dynamiek van permanente vestiging