Home

restriktieve

Restriktieve is een bijvoeglijk naamwoord in het Nederlands dat ‘beperkend’ of ‘tot een beperkt bereik behorend’ betekent. Het wordt gebruikt om aan te geven dat iets strikte grenzen oplegt, de scope beperkt of cruciaal is voor de betekenis. De term komt veel voor in beleids- en wetgevingstalen, maar verschijnt ook in taalkunde en medische vakliteratuur. In het dagelijks taalgebruik kan men spreken van restriktieve maatregelen, restriktieve toelatingseisen of restriktieve interpretatie van een wet of regelgeving.

In beleids- en juridische contexten verwijst restriktief vaak naar een beleid of maatregel die de toegang of

In de taalkunde verwijst restriktieve (of restrictieve) relativieve bijzin naar een bijzin die noodzakelijke informatie levert

In medische en wetenschappelijke literatuur kan restriktief ook duiden op beperkingen in fysiologie of ontwikkeling, zoals

mogelijkheden
beperkt.
Voorbeelden
zijn
restriktieve
immigratie-
of
migratiebeleid,
restriktieve
begrotingsregels
en
restriktieve
regels
omtrent
toelating
of
vergunningverlening.
In
deze
contexten
wordt
de
term
vaak
gebruikt
om
de
mate
van
strengheid
of
selectiviteit
van
het
beleid
te
benadrukken.
om
het
antecedent
te
identificeren.
Een
restriktieve
relatieve
bijzin
bepaalt
nauwkeurig
welk
antecedent
bedoeld
is
en
wordt
doorgaans
niet
na
een
komma
afgebakend,
in
tegenstelling
tot
een
niet-restriktieve
bijzin
die
extra
informatie
biedt.
Deze
onderscheidingen
zijn
belangrijk
voor
de
betekenis
en
leesrichting
van
een
zin.
restriktieve
longziekten
of
restriktieve
groeipatronen,
waar
de
focus
ligt
op
het
beperken
van
capaciteit
of
omvang.