reservevoedsel

Reservevoedsel is de verzamelnaam voor voedingsstoffen die door een organisme zijn opgebouwd en in speciale weefsels of organen zijn opgeslagen voor later gebruik. Deze voorraden leveren energie en bouwstoffen tijdens periodes waarin voedsel schaars is of wanneer snelle groei vereist is, zoals bij kieming van planten of bij vasten van dieren. Reservevoedsel is in veel organismen fysiologisch van groot belang en varieert in samenstelling.

Bij planten is reservevoedsel vooral bedoeld om de jonge kiem te voeden totdat fotosynthese op gang komt. In zaden bestaan de voornaamste reserves uit koolhydraten (zetmeel), vetten en eiwitten. Die reserves worden opgeslagen in de endosperm en/of de cotyledonen. Tijdens germinatie worden de opslagmiddelen afgebroken tot suikers, vetzuren en aminozuren die energie en bouwstoffen leveren voor de groei van de kiem.

Bij dieren dienen reservevoedsel vooral als lange- en korte termijn energiereserves. Vetweefsel (adiposeweefsel) slaat triglyceriden op en fungeert als lange termijn energiebron. Glycogeen in lever en spieren biedt snelle, kortdurende glucose-reserves. Eiwitten in spier- en andere weefsels kunnen bij langdurig vasten dienen als energiereserves, maar zijn primair bedoeld voor structurele en functionele rollen. De mobilisatie van deze reserves wordt gereguleerd door hormonen zoals insuline, glucagon en adrenaline.

In micro-organismen en lagere organismen komen ook reserves voor, bijvoorbeeld glycogeen, lipiden en polyfosfaatstores; deze helpen bij overleving onder ongunstige omstandigheden. Reservevoedsel speelt een cruciale rol in ecologie, ontwikkeling en overleving en varieert sterk tussen soorten.

---