reidentificatiemogelijkheid

Reidentificatiemogelijkheid is de mate waarin mensen kunnen worden herkend uit gegevens die ogenschijnlijk anoniem of gepseudonimiseerd zijn. Het verwijst naar het potentieel om individuen terug te koppelen aan die gegevens door combinatie met aanvullende bronnen of externe informatie.

De mogelijkheid wordt vooral aangestuurd door quasi-identificatoren zoals geboortedatum, postcode, geslacht en andere kenmerken die op zichzelf niet identificerend zijn maar in samenhang wél uniek maken. Door linking, datafusie of geavanceerde analyse kan iemand achterhalen wie er achter de gegevens schuilgaat, afhankelijk van de data, de beschikbaarheid van extra datasets en de mate van generalisatie.

Juridisch raakt reidentificatiemogelijkheid aan privacywetgeving zoals de AVG/GDPR. Gegevens die als geanonimiseerd worden beschouwd, mogen in principe niet heridentificeerd kunnen worden; bij pseudonimisering blijft er een re-identificatierisico bestaan. Organisaties voeren daarom vaak een privacy impact assessment (DPIA) uit en treffen passende beveiligings- en governance-maatregelen.

Mitigatie omvat data-minimalisatie, generalisatie of gegevensverwijdering, toepassen van ruis (bijv. differential privacy), strikte toegangscontrole en duidelijke contractuele afspraken met derden. Daarnaast kan ontkoppeling van sleutels, tijds- en contextbeperkingen het risico verkleinen, terwijl het nuttige karakter van de data behouden blijft.

Een bekend voorbeeld is de Netflix-prijs, waarbij anonimisering door koppeling met openbare data kon worden doorbroken, wat aantoont hoe zelfs grote datasets kwetsbaar kunnen blijven voor re-identificatie.