rehabilitatiegerichte

Rehabilitatiegerichte is een term die wordt gebruikt in Nederlandse zorg- en welzijnscontexten om een benadering te beschrijven die gericht is op rehabilitatie. De kern van deze benadering is het herstellen van functioneren, het bevorderen van deelname aan maatschappelijke en dagelijkse activiteiten, en het vergroten van zelfstandigheid van mensen die te maken hebben met ziekte, verwonding of beperking. De aanpak is mensgericht en doelgestuurd, met een op maat gemaakt plan dat rekening houdt met de mogelijkheden, beperkingen en de omgeving van de cliënt.

Belangrijke kenmerken zijn onder meer een multidisciplinair team, systematische functionele beoordeling (fysiek, cognitief en emotioneel), het stellen van meetbare doelen en de coördinatie van zorg over verschillende settingen. Rehabilitatiegerichte zorg begint bij voorkeur vroeg en richt zich op handelen in de eigen omgeving: thuis,学校, werk of gemeenschap. Het bevordert activiteiten des dagelijkse leven (ADL) en participatie, en sluit aan bij exercitie, oefentherapie, spraak- en stemtherapie, psychologie en maatschappelijk werk.

Toepassingsgebieden zijn onder andere ziekenhuisrevalidatie, revalidatiecentra, langdurige zorg, de eerstelijnszorg en onderwijs-/jeugdsectoren waar rehabilitatie het uitgangspunt is. Voordelen zijn onder meer verbeterde functionele onafhankelijkheid, betere terugkeer naar werk of school en kwaliteitsverbetering van levenskwaliteit, soms gepaard gaand met reductie van langdurige zorgbehoefte en kosten.

Uitdagingen omvatten voldoende personeel en budget, naadloze overgang tussen zorg- en leefomgevingen, gebruik van gestandaardiseerde uitkomstmaten en een cultuur die samenwerking en cliëntparticipatie bevordert. Zie ook rehabilitatie, ergotherapie, fysiotherapie en cliëntgerichte zorg.