regresstesten

Regressietesten, ook wel regressietesten of regresstesten genoemd, is het proces waarbij software wordt getest om te verifiëren dat recente wijzigingen geen bestaande functionaliteit negatief beïnvloeden. Het doel is de stabiliteit en betrouwbaarheid van het product te waarborgen nadat bugfixes, nieuwe functies of refactoringen zijn doorgevoerd.

Het belangrijkste doel van regressietesten is het vroeg signaleren van ongewenste bijwerkingen die door codewijzigingen kunnen ontstaan. Dit soort testen wordt doorgaans uitgevoerd nadat wijzigingen zijn aangebracht in de codebasis, bij release-klaar maken, bij integraties met andere systemen of na beide. Het helpt om douane-achtige regressie-defecten te voorkomen voordat software wordt vrijgegeven.

Regressietesten kunnen worden onderverdeeld in verschillende typen. Volledige regressietesten proberen alle functionality opnieuw te verifiëren, wat in praktijk vaak onwerkbaar is en zelden volledig gebeurt. Meer gebruikelijk is gerichte of selectieve regressietesten, waarbij testgevallen worden gekozen op basis van veranderde of beïnvloede onderdelen. Automatisering speelt een cruciale rol bij regressietesten, omdat herhaalde, gedetailleerde checks snel en consistent kunnen worden uitgevoerd. Handmatige regressietesten blijven relevant voor uitzonderingssituaties of complexe gebruikersstromen.

Een effectief regresstestproces omvat impactanalyse van wijzigingen, selectie en onderhoud van testgevallen, uitvoering (geautomatiseerd waar mogelijk) en rapportage van bevindingen. Voordelen zijn verbeterde kwaliteit, vroegtijdige foutdetectie en snellere feedbackloops; nadelen zijn onderhoudsdruk op de testsuite en toenemende testtijden bij grote wijzigingen. Best practices omvatten het onderhouden van een relevante regressiesuite, automatisering van kernpaden, regelmatige herziening van tests bij productwijzigingen en het monitoren van testkwaliteit.