Regressietesten

Regressietesten is een vorm van softwaretesten die gericht is op het verifiëren van bestaande functionaliteit nadat veranderingen zijn doorgevoerd in de software. Het doel is te voorkomen dat recente aanpassingen defecten introduceren of bestaande functionaliteit aantasten. Door regressietesten wordt aangetoond dat de wijziging geen ongewenste bijwerkingen heeft en dat het systeem als geheel nog steeds correct functioneert.

Regressietesten omvatten meestal het opnieuw uitvoeren van eerder geslaagde testgevallen en het controleren van kritieke workflows. Het verschil met retesten is dat regressietesten gericht is op onbedoelde bijwerkingen in plaats van op bevestigen dat een vastgestelde bug is opgelost. Er zijn verschillende vormen van regressietesten: volledige regressie (alle relevante tests), selectieve of gerichte regressie (essentiële onderdelen) en geautomatiseerde regressietesten die periodiek worden herhaald.

Het proces van regressietesten omvat het bepalen van de scope, het selecteren van testgevallen voor de regressiesuite, het onderhoud van die suite en het prioriteren op basis van risico en impact. Automatisering speelt een belangrijke rol, omdat regressietesten vaak herhaald moeten worden. In moderne ontwikkelingsteams worden regressietesten geïntegreerd in continue integratie- en deployment-pijplijnen, zodat tests automatisch worden uitgevoerd bij elke wijziging en bij releases.

Veelgebruikte hulpmiddelen zijn onder meer automatiseringstools en testframeworks zoals Selenium, Cypress, JUnit of TestNG, samen met CI-tools zoals Jenkins of GitHub Actions. Belangrijke metriekpunten zijn testdekking, doorlooptijd en het percentage geautomatiseerde tests. Uitdagingen zijn onder meer onderhoud van tests, flaky tests en beheer van testdata en testomgevingen. Regresietesten is cruciaal voor kwaliteitsborging in continue softwareontwikkeling.