referentiebereiken

Referentiebereiken zijn statistisch afgebakende intervallen waarin meetwaarden van een gezonde of referentiepopulatie meestal vallen. Ze dienen als hulpmiddel bij de interpretatie van individuele laboratoriumuitslagen. Doorgaans wordt een referentiebereik gebaseerd op 95% van de referentiepopulatie, met grenzen op de 2,5e en 97,5e percentiel, en kan het verschillen naar leeftijd, geslacht en soms andere factoren.

Constructie en variatie: Een referentiebereik wordt vastgesteld door het verzamelen van meetresultaten uit een representatieve referentiepopulatie en het toepassen van statistische analyse. Parametrische methoden gebruiken het gemiddelde en de standaarddeviatie, niet-parametrische methoden gebruiken percentielen. Belangrijk is dat preanalytische factoren en de meetmethode gestandaardiseerd zijn.

Interpretatie: Een waarde binnen het referentiebereik wijst vaak op een normaal resultaat voor die populatie; waarden buiten het bereik hoeven niet direct diagnostisch te zijn. Clinici nemen rekening met herhaling, klinische context, leeftijd, geslacht en eventuele aandoeningen. Referentiebereiken kunnen per laboratorium en per tijdsperiode verschillen.

Relaties en definities: Soms wordt gesproken van referentierange of referentieinterval; in de praktijk verwijzen deze termen naar vergelijkbare concepten, maar de exacte definities kunnen per vakgebied verschillen.

Beperkingen: Referentiebereiken zijn afhankelijk van de gekozen populatie en meetmethoden en hoeven niet universeel toepasbaar te zijn. Ze vereisen periodieke herziening en kunnen verouderen bij veranderingen in populatie of techniek.